یک ساعت هوشمند می‌تواند انواع مختلفی از تلنگر‌ها، لمس‌ها و خراش‌های ایجادشده توسط دست و انگشت را تشخیص دهد، و همه اینها مستلزم یک بهروزرسانی نرم‌افزار است که شتاب‌دهنده فعلی دستگاه‌ها را تغییر کاربری می‌دهد.
این قابلیت تازه به اپلیکیشن‌های جدید امکان می‌دهد از حرکات معمولی برای کنترل ساعت هوشمند و در نهایت سایر اشیای متصل از طریق اینترنت اشیا استفاده کنند. با نظارت بر لرزش‌های ایجادشده وقتی افراد اشیا را در دست گرفته‌اند یا از ابزارهایی استفاده می‌کنند، ساعت هوشمند نیز می‌تواند اشیا و فعالیت‌ها را تشخیص دهد.
حتی از آن می‌توان برای تنظیم گیتار استفاده کرد و در این صورت ساعت هوشمند نتی را که گیتاریست به صدا درمی‌آورد، نشان می‌دهد و هر سیم را تنظیم می‌کند.
جیلارد لاپوت دانشجوی دکترا در موسسه تعامل انسان-کامپیوتر می‌گوید:«انگار دارید از دست خود به عنوان یک دستگاه تشخیص استفاده می‌کنید. انسان‌ها از دست خود برای تعامل با دنیا استفاده می‌کنند.»
این فناوری جدید ViBand نام دارد. به طور طبیعی شتاب‌سنج یک ساعت هوشمند زمانی استفاده می‌شود که یک فرد بازویی را بلند می‌کند، بنابراین صفحه می‌تواند فعال شود یا گاهی اوقات گام‌ها را بشمارد. برای این کار شتاب‌سنج وقت باید اندازه‌گیری‌ها را حدود ۱۰۰ بار در ثانیه انجام دهد. اما وقتی محققان فرکانس را تا چهار هزار در ثانیه بالا بردند، دریافتند که مانند یک میکروفن لرزشی عمل می‌کند. به جای تشخیص صداهای منتقل‌شده از طریق هوا، این دستگاه با بدن یکی می‌شود تا سیگنال‌های زیستی-صوتی را شناسایی کند.
ویباند فقط یک روش برای کنترل ساعت هوشمند نیست. این دستگاه به شما امکان می‌دهد بازوی خود را بالا ببرید. این یک رابط قدرتمند است که همیشه در دسترس‌تان قرار دارد.
یک ساعت دارای ویباند می‌تواند بگوید که آیا فرد روی ساعد، کف دست یا پشت دست ضربه می‌زند. این دستگاه می‌تواند ضربات، خراش و سایر حرکت‌های انگشت را شناسایی کند. به‌علاوه می‌تواند حس کند که فرد ابزارهای مکانیکی و برقی مختلف را در دست گرفته است، مانند یک مسواک برقی، دریل برقی یا اره دستی. هر ضربه بدن، دستگاه یا فعالیت سیگنال‌های زیستی-صوتی مخصوص به خود را دارد.
برای افزایش فرکانس نرخ نمونه شتاب‌سنج، تیم تحقیقاتی یک هسته سفارشی، هسته سیستم‌عامل ساعت هوشمند، تشکیل دادند. این تنها تغییر لازم است و می‌تواند به عنوان بهروزرسانی نرم‌افزاری اجرا شود.