وقتی شریل یئوه، داستان موفقیت خود را آغاز می‌کند، تأکید دارد که شم کارآفرینی را از مادرش آموخته است. برخلاف بسیاری از خانواده‌های آسیایی که به فرزندان‌شان تأکید می‌کردند خوب درس بخوانند و نمرات خوبی بگیرند، مادر شریل به او می‌گفت: «ما یک گاراژ بی‌مصرف داریم، می‌خواهی آن را بفروشی؟ و به‌این‌ترتیب او از نوجوانی فنون مذاکره و قانع‌کردن دیگران را یاد گرفت.»
شریل برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت. مدتی را به‌عنوان مشاور مدیریت کارکرد و سپس اولین استارتاپ خود را در ۲۷سالگی تأسیس کرد. محصول نخستین تجربه کارآفرینی او، یک کیف پول دیجیتال برای معاملات روزانه مردم بود که «سیتی‌پاکت» نام داشت. گرچه استارتاپ او درآمدزایی خوبی داشت، ولی تحقیقات بازار نشان می‌داد که این پروژه پایدار نخواهد بود. به‌همین‌دلیل شریل،«سیتی‌پاکت» را تعطیل کرد و استارتاپ دوم را با نام «ریکلیپ» راه‌اندازی کرد. محصول این استارتاپ، یک اپلیکیشن خرید بود که لیست شخصی خرید کاربران را با کوپن‌های دیجیتال و همچنین حراجی‌ها و فروش‌های ویژه خرده‌فروشی‌های مهم، تطبیق می‌داد. این‌بار، مدل کسب‌وکار مناسب و بررسی نیازهای بازار، موجب شد ریکلیپ به‌عنوان یکی از استارتاپ‌های برتر حوزه وب سال ۲۰۱۲ شناخته شود. پتانسیل رشد این اپلیکیشن، کمپانی والمارت را برآن داشت تا با این کارآفرین جوان مالزیایی وارد مذاکره شود و با توافق طرفین، ریکلیپ به مالکیت والمارت درآمد.
پس‌ازاین تجارب، شریل به مالزی برگشت و موسسه مجیک را برای حمایت ازکسب‌وکارهای نوپا و کارآفرینان جوان راه‌اندازی کرد. شریل به نیازهای جامعه به‌عنوان فرصتی نگاه می‌کرد که می‌توانست هم او و هم مخاطبان و مشتریان را منتفع کند. در موسسه مشاوره مجیک، او با فن مذاکره همیشگی خود با بانک‌ها صحبت می‌کرد و رضایت آنها را برای اعطای تسهیلات و وام به استارتاپ‌های مشتریان جلب می‌کرد؛ دوره‌های آموزشی برگزار می‌کرد و کارآفرینان را برای مدیریت چالش‌های این حرفه آموزش می‌داد، همچنین سایر مقدماتی را که برای رشد سریع کسب‌وکارهای کوچک لازم بود، برای آنها فراهم می‌کرد. همان‌طور که خود او می‌گفت، مجیک، استارتاپ استارتاپ‌ها بود!
یکی از موضوعات موردعلاقه شریل، عناصر متعددی بود که برای فراهم‌کردن یک محیط مناسب کسب‌وکار، ضروری بودند. به‌همین‌دلیل، پس از مدتی تصمیم گرفت فعالیت شرکت مجیک را روی دو حوزه متمرکز کند؛ طراحی محیط کار و واسطه شتاب‌دهنده استارتاپی. او شرکت مجیک را به شهر سایبرجایا، مرکز تکنولوژی مالزی (که در نزدیکی کوالالامپور قرار دارد) منتقل کرد. سایبرجایا شهری بود که ۳۸شرکت چندملیتی و ۸۰۰شرکت تکنولوژی را در خود جای‌داده بود و به همین علت، انتقال مجیک به این شهر، رهبری هوشمندانه شریل یئوه را نشان می‌داد.
تجاربی که در آمریکا به‌دست آورده بود، باعث می‌شد از بسیاری از مشکلات استارتاپ‌های آسیایی دور بماند. او می‌گوید: «یکی از مهم‌ترین نکاتی که در جامعه‌استارتاپی غرب یاد گرفتم، پذیرش شکست بود. در کشور ما هنوز کارآفرینان نتوانسته‌اند با این موضوع کنار بیایند و به تلاش خود ادامه دهند. نکته دوم، متمرکز ماندن روی یک هدف اصلی و «نه» گفتن به هر چیزی است که شما را از مسیرتان دور می‌کند.» او همچنین معتقد است که کارآفرینان باید رهبری را بیاموزند و به دولت نه به‌عنوان یک مرجع، بلکه به‌عنوان یک حامی نگاه کنند. اکوسیستم استارتاپی سالم باید توسط کارآفرینان واقعی با نوآوری‌های پیشرفته هدایت شود. شریل در موسسه مجیک تلاش کرد فضای کاری شرکت‌های مشتری را برحسب حوزه تخصصی فعالیت آنها و با درنظرگرفتن فاکتورهای مختلفی که برای کار بهینه کارمندان لازم بودند، طراحی کند. این فاکتورها شامل نکات روانشناسی برای آسایش ذهنی کارمندان، دکوراسیون و چیدمان لوازم دفتر کار، فراهم‌کردن ابزارهای مورد نیاز هر دپارتمان تخصصی و نظیر آن بود.
از سوی دیگر، مجیک در ارائه مشاوره‌ها، امکانات و تسهیلات و راهنمایی‌های لازم برای رشد استارتاپ‌ها، به حدی موفق بود که در طول ۳سال موفق شد زیرسازهای یک هاب حرفه‌ای استارتاپی را در سایبرجایا پایه‌گذاری کند. شریل مدعی نبود که آنچه را «سیلیکون‌ولی» در طول ۵۰سال شکل داده، بازآفرینی می‌کند. ولی تأثیر غیرقابل‌انکار فعالیت‌های او و تیمش روی جامعه‌استارتاپی مالزی به حدی زیاد بود که مجیک خیلی زود به دومین مرکز خدماتی تکنولوژی مالزی تبدیل شد. او می‌گوید: «ما هنوز با مشکلات بنیادین زیادی در مالزی روبه‌رو هستیم. اینجا گوگل یا فیس‌بوکی وجود ندارد که شرکت‌های رشدیافته را خریداری کند و جامعه ما هنوز با استراتژی‌های خروج از کسب‌وکار آشنا نیست. به‌همین‌دلیل مجبوریم به شرکت‌های بزرگ ژاپن و چین یا استرالیا روی بیاوریم.»
یکی از موضوعات موردعلاقه شریل، عناصر متعددی بود که برای فراهم‌کردن یک محیط مناسب کسب‌وکار، ضروری بودند. به‌همین‌دلیل، پس از مدتی تصمیم گرفت فعالیت شرکت مجیک را روی دو حوزه متمرکز کند؛ طراحی محیط کار و واسطه شتاب‌دهنده استارتاپی
یکی از ویژگی‌هایی که اعتبار شرکت مجیک را تثبیت کرد، مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی عوامل آن بود. پس از طراحی هر محیط، شرکت به مدت ۴ماه صبر می‌کرد تا نتایج عملی پروژه خود را مشاهده کند. همان‌طورکه هر محصول اولیه‌ای به تست و آزمون نیاز دارد، تیم مجیک همیشه برای اصلاح کار خود مطابق با بازخوردهای مشتریان، آماده بود.
تلاش موفقیت‌آمیز شریل یئوه و شرکت مجیک باعث شد دولت، برنامه ملی استارتاپ‌های مالزی را به آنها بسپارد. پس‌ازآن، مجیک با حمایت دولت، گامی بلندتر در هموارکردن مسیر پیشرفت و توسعه جامعه استارتاپی مالزی برداشت. برنامه‌های کراودفاندینگ، رویدادهای استارتاپی، رقابت‌های کارآفرینی، شتاب‌دهنده‌ها و حتی آکادمی‌های آموزشی، ازجمله مسئولیت‌های جدید کمپانی مجیک هستند. تمرکز فعلی او روی کشورهای جنوب شرقی آسیاست. شریل یئوه هنوز بلندپروازی‌های بیشتری در سر دارد. او می‌خواهد استارتاپی جهانی داشته باشد که بازار آن تنها به کشورهای کوچک شرق آسیا محدود نباشد و محصول آن در عرصه‌های بین‌المللی عرضه شود؛ امری که از دید او غیرممکن نیست. او در یک مصاحبه اظهار کرد: «اینجا ما به این موضوع فکر می‌کنیم که کدام محصول با منطقه جغرافیایی ما سازگار است و چگونه می‌توانیم از منابع محلی و بومی ارزان‌تری استفاده کنیم، ولی فرصت‌های کارآفرینی بسیاری وجود دارد که هنوز کسی روی آنها دست نگذاشته است.»