محققان MIT یک طرح ناشناس جدید را ارائه خواهند داد که امنیت شدید را تضمین می‌کند اما برای تامین این امنیت، استفاده کارآمدتری از پهنای باند می‌کند تا از پردازنده‌ها. در آزمایش‌های انجام‌شده، زمانی که این سیستم آزمایشی نیاز داشت تا یک فایل بزرگ را بین کاربران ناشناس منتقل کند، فقط یک‌دهم زمان مورد نیاز برای سیستم‌های آزمایشی مشابه بود. آلبرت کاون، دانشجوی رشته مهندسی برق و علوم کامپیوتر، می‌گوید: «اولین مورد استفاده‌ای که به آن فکر کردیم، اشتراک‌گذاری فایل‌ها به‌طور ناشناس بود، که در آن طرف دریافت و طرف ارسال یکدیگر را نمی‌شناختند. دلیل این بود که چیزهایی مانند هانیپات، که در آن جاسوس‌ها خدماتی را از طریق یک شبکه ناشناس ارائه می‌دهند تا کاربران خود را به دام بیاندازند، یک موضوع واقعی است. اما ما کاربرد در میکروبلاگینگ، مانند توییتر، را بررسی کردیم که در آن شما می‌خواهید به‌طور ناشناس پیام‌های خود را به افراد ارسال کنید.» در قلب این سیستم مجموعه‌ای از سرور‌هایی به نام میکس‌نت وجود دارد. هر سرور ترتیب دریافت پیام را قبل از اینکه آن‌ها به بعدی بفرستند، پس‌وپیش می‌کند. برای مثال اگر پیام‌های فرستندگان آلیس، باب و کارول به شکل A، B،C به سرور اول برسد، آن سرور پیام را به شکل C، B،A به سرور دوم ارسال می‌کند. سرور دوم نیز آن‌ها را پس‌وپیش کرده و سپس به سرور سوم می‌فرستد و این به همین منوال ادامه خواهد داشت. مانند بسیاری از سیستم‌های ناشناس، رایفل نیز از یک تکنیک به نام رمزگذاری پیازی استفاده می‌کند. با رمزگذاری پیازی، کامپیوتر فرستنده هر پیام را در چندین لایه رمزگذاری می‌پیچد و برای این کار از سیستم رمزگذاری کلیدعمومی استفاده می‌کند؛ مانند سیستم‌هایی که امنیت معاملات مالی آنلاین را تامین می‌کنند. هر سرور در میکس‌نت فقط یک لایه از رمزگذاری را برمی‌دارد، بنابراین فقط سرور آخر مقصد نهایی پیام را متوجه می‌شود. برای مثال، اگر کسی که دستور یک روتر میک‌نت را داده است، بخواهد مقصد یک پیام خاص را شناسایی کند، فقط کافی است تمام پیام‌های دیگری را با پیام‌های خود جابه‌جا کند؛ سپس پیامی را که مسیر از پیش تعیین‌شده او را دنبال نمی‌کند، ردیابی و آن را شناسایی کند.
