دستگاه‌هایی که جذب بدن می‌شوند!

0

در یک تحقیق موضوع علمی جدیدی بررسی و کشف جدیدی ثبت شد. درواقع در این مطالعه جدید دستگاه‌های حسگر الکترونیکی بسیار کوچک که می‌توانند درون بدن قرار بگیرند و سپس بدون هیچ مشکلی حل شوند هرروز به واقعیت نزدیک و نزدیک‌تر می‌شوند. طی این تحقیق علمی دانشمندان چندین مواد تحت تاثیر میکروب‌ها ازجمله دی‌ان‌ای، پروتئین‌ها و فلزات را برای درست کردن دستگاه‌های الکترونیکی گذرا بررسی و آزمایش کردند. در حال حاضر یک تیم تحقیقاتی در مجله ACS Applied Materials & Interfaces، قدم دیگری در راستای این هدف برداشته است. آن‌ها از پروتئین تخم‌مرغ، منیزیم، و تنگستن وسیله کوچک و قابل‌حلی ساخته‌اند. وسایل الکترونیکی گذرا، کاربردهای پتانسیلی بسیار زیادی دارند از تحویل داروی متمرکزشده گرفته تا نظارت بر آلودگی. دانشمندان برای کشف این امکانات روی آرایه‌ای از مواد طبیعی کار می‌کنند تا آزمایش کنند که این‌ها چقدر خوب می‌توانند در دستگاه‌های الکترونیکی اجرا شوند و اینکه آیا سبب عوارض جانبی می‌شوند یا خیر و درنتیجه آیا بعد از اتمام پیاده‌سازی آسیبی وارد می‌کنند یا خیر. برخلاف دستگاه‌های الکترونیکی معمولی که منجر به رشد مقادیر زیادی از مواد زائد و مضر می‌شوند، دستگاه‌های قابل‌حل طوری طراحی شده‌اند که کاملا سازگار با محیط هستند. جیکولو، زیاژی وانگ و همکاران خواستند بر روی روند این قضیه کار کنند و با ذرات قابل‌حل مقاومت حافظه گذرا را ایجاد کنند. این ذرات الکترونیکی همچنین ممریستور نامیده می‌شوند که درواقع نوع جدیدی از عنصر مقاوم است که جریان الکتریکی را تنظیم و همچنین شارژها را ذخیره می‌کند. محققان سریعا پروتئین آلبومین رقیق‌شده تخم‌مرغ را تبدیل کردند. این پروتئین درواقع سفیده تخم‌مرغ است که آن را بر روی پنجره سیلیکونی قرار دادند تا درنهایت بتواند به نوار بسیار نازکی تبدیل شود. آن‌ها سپس الکترودها را به هم چسباندند؛ الکترودهایی که از منیزیم و تنگستن حاصل شده بودند. آزمایش‌های انجام‌شده نشان داد که عملکرد دستگاه، ممریستورهای غیرقابل‌تنزیل را به هم وصل می‌کند. طی آزمایش‌ها مشخص شد که این ذرات در فضای خشک در لابراتور برای بیش از سه ماه به‌طور قابل‌اطمینانی کار می‌کنند. در آزمایشگاه این الکترودها و پروتئین آلبومین طی دو تا ده ساعت در آب حل شدند. در این آزمایش سه روز طول کشید تا بقیه این تراشه الترونیکی تجزیه شد و رسوبات بسیار کمی از خود به جا گذاشت.

نویسندگان تحقیق مربوطه را در موسسه علمی ملی چین و همچنین موسسه تحقیق برای برنامه دکترای تحصیلات عالیه از چین گزارش کردند.

ارسال دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.